Sztuka pogranicza. Od sacrum do profanum. (2011)

Pogranicza zawsze fascynowały, jako miejsca styku różnych kultur, nacji, religii, języków. Granice same w sobie wywoływały emocje, gdyż ich przekraczanie od wieków było trudne. Wymagało wysiłku, odwagi i sprytu. Często były obszarami magii, ale i tradycyjnym miejscem wymiany towarów i usług. Polska w czasie swej tysiącletniej historii miała niewiele miejsc, które byłyby jej stałymi –utrzymującymi się przynajmniej przez kilkaset lat w jej granicach. Przemieszczana z zachodu na wschód, i odwrotnie, posiadała jednak jeden punkt odniesienia, niezmienny od wieków, czyli południową granicę dzisiejszych województw małopolskiego i podkarpackiego, graniczący z północną flanką województwa preszowskiego (Prešovský kraj), znajdującego się na obszarze płn.-wsch. Słowacji